Nog meer bergen
Door: Milan
Blijf op de hoogte en volg Nanda en Milan
10 September 2008 | India, Leh
Hoi allemaal!
Gisteren zijn we teruggekomen van onze korte trektocht van 4 dagen. Helaas is Nanda vandaag weer een beetje ziek geworden, voor de verandering weer eens darmproblemen. Maar goed, ik denk wel dat het vlug over zal gaan. Maar het is dus aan mij om over onze afgelopen dagen in Ladakh te vertellen.
Tijdens onze rustperiode in Leh zijn we twee andere Nederlandse fietsers tegengekomen, Marlous en Steven, de oplettende site-volger vroeg zich misschien al af wie dat nu waren.
Hoe dan ook, via via waren zij erachter gekomen dat er nog 2 Nederlandse fietsers in Leh waren en zij hebben toen een berichtje op onze site geplaatst. We hebben toen afgesproken om samen wat te eten, wat erg gezellig was. Marlous en Steven zijn al 3 1/2 jaar op de fiets, van Nederland naar Australie en zijn nu langzaam op de weg terug naar Nederland. We hadden elkaar natuurlijk veel fietsverhalen te vertellen, maar dat niet alleen. De 2e avond bleek zelfs dat we een gemeenschappelijke kennis hebben, , die Nanda kent van diergeneeskunde. Ik sta nog steeds perplex van het toeval dat we een gemeenschappelijke kennis hebben met 2 willekeurige Nederlanders (toegegeven, van onze leeftijd) en dat we daar nog achter komen ook!
De dag voordat we aan onze trektocht begonnen heb ik dus de Khardung La beklommen, volgens de Indiers ruim 5600 m, volgens GPS ruim 5360m en dus niet de hoogste pas ter wereld. Gelukkig begon ik al op 3500m, wat het een stuk makkelijker maakt! Desalniettemin was het een zware klim, vooral de laatste 10 km, als de lucht echt ijl wordt en de weg onverhard. Toen ik boven kwam, kreeg ik een hartelijk applaus van een grote groep motorrijders en moest ik bij hen op de foto. Het voordeel was dat zij dus ook een foto van mij konden maken op de top. Nanda was ondertussen naar een polo-wedstrijd gaan kijken met een Duitse fietser die we ontmoet hebben. Volgens Nanda was het een vrij saaie bedoening, vooral ook omdat je de bal niet kon onderscheiden.
De volgende dag beginnen we dus met onze trektocht. Onze bagage wordt gesjouwd door 3 paarden (3? ja, 1 draagt onze bagage, 1 de bagage van de "paardenman" en 1 de bagade van de paarden, zo schiet het lekker op...) De "paardenman" is een vriendelijke Tibettaanse jongen van 19 jaar, hij was meteen ook onze gids. We hebben dus 4 dagen met hem opgetrokken, wat erg leuk was. Maar wat was die jongen ongelooflijk sterk! Hij rende de pas op achter zijn paarden en bleef dan op ons wachten, altijd breed grijnzend. Niet een keer heb ik hem betrapt op een zware ademhaling, terwijl zwoegend en ploeterend omhoog sjouwden (onze fietsconditie hielp ons maar een beetje bij het wandelen, we hebben nu dan ook vreselijke spierpijn allebei). Wij aten en aten maar door, hij had genoeg aan ontbijt en avondeten. Zijn hele rantsoen voor 4 dagen bestond uit: een zak meel van 1 kilo, een zak kaas van 1 kilo, boter en thee. Zo at hij als ontbijt zoute thee met boter, droog meel en kaas. Dit was trouwens ook zijn avondeten. De laatste ochtend heb ik dit ontbijt ook geprobeerd, terwijl we hem op koffie trakteerden. Ik geloof dat we allebei niet zo van elkaars ontbijt gecharmeerd waren!
De trek zelf was erg de moeite waard. We moesten 1 pas over en lopen door de bergen is toch weer heel anders dan fietsen. Zo zie je meer planten en dieren. We hebben een pika (soort konijn), talloze marmotten en een adelaar (echt van vlakbij, hij was een marmot aan het eten, maar schrok daarvan op toen wij aankwamen) gezien. Op het eind van de trektocht kwamen we in de Markha-vallei. Een vallei met veel dorpjes die niet per auto bereikbaar zijn. Dat vond ik zelf erg bijzonder, deze dorpjes waren toch een stuk primitiever dan de dorpjes die we op onze fietstocht gezien hebben. Gek ook dat deze mensen toch zo van de buitenwereld zijn afgesloten.
Gisteren zijn we dus weer aangekomen in Leh. Daar probeerden we weer eens verse groente te kopen (dat ga je steeds meer waarderen hier). Maar de jongen bij het kraampje zei: "This shop no good". Enigszins perplex gingen we naar het volgende kraampje. Nanda vroeg maar voor de zekerheid: "Is this shop good?" Maar nee, ook deze was niet goed en we moesten hier dus ook maar niks kopen. Gelukkig was het 3e kraampje wel erg goed en konden we daar terecht, maar soms blijft India een raar land...
Ons plan is nu om de 12e met de bus naar Manali te gaan, over dezelfde weg die we gefietst hebben. Daar kijken we niet naar uit, want dat zal wel 2 dagen hobbelen worden. Vanuit daar naar Shimla, onze nieuwe trapas-kogellagers of hoe die dingen ook mogen heten, ophalen en dan hopelijk verder richting Dharamsala. Maar goed, dat is voor later. Natuurlijk iedereen weer bedankt voor de leuke reacties!
groetjes Milan (en natuurlijk ook van Nanda)
Gisteren zijn we teruggekomen van onze korte trektocht van 4 dagen. Helaas is Nanda vandaag weer een beetje ziek geworden, voor de verandering weer eens darmproblemen. Maar goed, ik denk wel dat het vlug over zal gaan. Maar het is dus aan mij om over onze afgelopen dagen in Ladakh te vertellen.
Tijdens onze rustperiode in Leh zijn we twee andere Nederlandse fietsers tegengekomen, Marlous en Steven, de oplettende site-volger vroeg zich misschien al af wie dat nu waren.
Hoe dan ook, via via waren zij erachter gekomen dat er nog 2 Nederlandse fietsers in Leh waren en zij hebben toen een berichtje op onze site geplaatst. We hebben toen afgesproken om samen wat te eten, wat erg gezellig was. Marlous en Steven zijn al 3 1/2 jaar op de fiets, van Nederland naar Australie en zijn nu langzaam op de weg terug naar Nederland. We hadden elkaar natuurlijk veel fietsverhalen te vertellen, maar dat niet alleen. De 2e avond bleek zelfs dat we een gemeenschappelijke kennis hebben, , die Nanda kent van diergeneeskunde. Ik sta nog steeds perplex van het toeval dat we een gemeenschappelijke kennis hebben met 2 willekeurige Nederlanders (toegegeven, van onze leeftijd) en dat we daar nog achter komen ook!
De dag voordat we aan onze trektocht begonnen heb ik dus de Khardung La beklommen, volgens de Indiers ruim 5600 m, volgens GPS ruim 5360m en dus niet de hoogste pas ter wereld. Gelukkig begon ik al op 3500m, wat het een stuk makkelijker maakt! Desalniettemin was het een zware klim, vooral de laatste 10 km, als de lucht echt ijl wordt en de weg onverhard. Toen ik boven kwam, kreeg ik een hartelijk applaus van een grote groep motorrijders en moest ik bij hen op de foto. Het voordeel was dat zij dus ook een foto van mij konden maken op de top. Nanda was ondertussen naar een polo-wedstrijd gaan kijken met een Duitse fietser die we ontmoet hebben. Volgens Nanda was het een vrij saaie bedoening, vooral ook omdat je de bal niet kon onderscheiden.
De volgende dag beginnen we dus met onze trektocht. Onze bagage wordt gesjouwd door 3 paarden (3? ja, 1 draagt onze bagage, 1 de bagage van de "paardenman" en 1 de bagade van de paarden, zo schiet het lekker op...) De "paardenman" is een vriendelijke Tibettaanse jongen van 19 jaar, hij was meteen ook onze gids. We hebben dus 4 dagen met hem opgetrokken, wat erg leuk was. Maar wat was die jongen ongelooflijk sterk! Hij rende de pas op achter zijn paarden en bleef dan op ons wachten, altijd breed grijnzend. Niet een keer heb ik hem betrapt op een zware ademhaling, terwijl zwoegend en ploeterend omhoog sjouwden (onze fietsconditie hielp ons maar een beetje bij het wandelen, we hebben nu dan ook vreselijke spierpijn allebei). Wij aten en aten maar door, hij had genoeg aan ontbijt en avondeten. Zijn hele rantsoen voor 4 dagen bestond uit: een zak meel van 1 kilo, een zak kaas van 1 kilo, boter en thee. Zo at hij als ontbijt zoute thee met boter, droog meel en kaas. Dit was trouwens ook zijn avondeten. De laatste ochtend heb ik dit ontbijt ook geprobeerd, terwijl we hem op koffie trakteerden. Ik geloof dat we allebei niet zo van elkaars ontbijt gecharmeerd waren!
De trek zelf was erg de moeite waard. We moesten 1 pas over en lopen door de bergen is toch weer heel anders dan fietsen. Zo zie je meer planten en dieren. We hebben een pika (soort konijn), talloze marmotten en een adelaar (echt van vlakbij, hij was een marmot aan het eten, maar schrok daarvan op toen wij aankwamen) gezien. Op het eind van de trektocht kwamen we in de Markha-vallei. Een vallei met veel dorpjes die niet per auto bereikbaar zijn. Dat vond ik zelf erg bijzonder, deze dorpjes waren toch een stuk primitiever dan de dorpjes die we op onze fietstocht gezien hebben. Gek ook dat deze mensen toch zo van de buitenwereld zijn afgesloten.
Gisteren zijn we dus weer aangekomen in Leh. Daar probeerden we weer eens verse groente te kopen (dat ga je steeds meer waarderen hier). Maar de jongen bij het kraampje zei: "This shop no good". Enigszins perplex gingen we naar het volgende kraampje. Nanda vroeg maar voor de zekerheid: "Is this shop good?" Maar nee, ook deze was niet goed en we moesten hier dus ook maar niks kopen. Gelukkig was het 3e kraampje wel erg goed en konden we daar terecht, maar soms blijft India een raar land...
Ons plan is nu om de 12e met de bus naar Manali te gaan, over dezelfde weg die we gefietst hebben. Daar kijken we niet naar uit, want dat zal wel 2 dagen hobbelen worden. Vanuit daar naar Shimla, onze nieuwe trapas-kogellagers of hoe die dingen ook mogen heten, ophalen en dan hopelijk verder richting Dharamsala. Maar goed, dat is voor later. Natuurlijk iedereen weer bedankt voor de leuke reacties!
groetjes Milan (en natuurlijk ook van Nanda)
-
10 September 2008 - 09:40
Sam En Annie:
Zo zie je maar, het is een klein wereldje. Hoop dat het snel beter gaat met Nanda. Wij gaan a.s. weekeinde naar je pa en ma toe. Groejtes Sam en Annie -
10 September 2008 - 11:39
Dennis:
Vet! Milan, je bent ook wel een echte klimgeit geworden :) -
10 September 2008 - 14:06
Marianne Schram:
Hoi Nanda en Milan,
Wat een prachtige reis maken jullie, zeg!
Jesper gaat één dezer dagen van Australië naar Hong Kong voor een week. Daarna wil hij een tijdje rondtrekken in Thailand. Hij zit dus bij jullie in de buurt.
Heel veel plezier en succes. -
10 September 2008 - 16:20
Linda:
Bij die foto in de sneeuw valt het wel extra op dat jullie wel een lekker kleurtje hebben gekregen. Maar weer heel veel beterschap aan Nanda en sterkte met de busreis. -
11 September 2008 - 18:53
Marian:
Wat een leuk bericht weer! Veel plezier en succes met de darmen he. En zitten ze op die foto nou Magic te spelen??
Groetjes! -
12 September 2008 - 14:41
Annette Van Hoek:
Het blijft hartstikke leuk jullie verhalen te lezen en de foto's te bekijken.Op de foto boven op de Khardung ben je net Helwin.Dit is me nog nooit opgevallen. Ik weet niet of je er blij mee bent, maar ik vond het echt sprekend.
Nog heel veel plezier verder. -
23 September 2008 - 19:14
Pepijn:
Dag Milan & Nanda,
Voor het eerst kijk ik pas op jullie site en ik heb gelijk spijt dat ik niet veel eerder heb gekeken! Er is heel veel te lezen en te zien; ik ga snel tijd maken om echt alles rustig te kunnen lezen vanaf het begin. Het ziet er uit als een hele indrukwekkende reis...
Veel succes en plezier de komende tijd, ook de groeten van Mirjam -
25 September 2008 - 15:51
Donny, Omi En Joan:
Hoi Bergbeklimmers,
Weer zo'n mooie foto's, kunnen we dubbel genieten.
Omi zou stiekem in jullie bagage mee willen reizen, die heeft altijd gedroomd van zo'n wereldreis maar dan met camper. Lieve Nanda kijk je goed uit met het scherpe eten want jullie hebben nog een aardig tochtje voor de boeg.
Nou weer dikke knuffels en we blijven jullie volgen. XXXXXXXXXXXXXX
Groetjes van Donny, Omi en Joan
-
27 September 2008 - 20:01
Ad:
ik was wat achter gaan lopen door mijn vakantie maar ben weer helemaal bijgelezen. Nu in het kleine Tibet met zijn hoogtes, kale vlaktes, ijle lucht (met de daarbij behorende hoogteziekte), darmklachten (door het eten) .... maar dat deert allemaal niet met die geweldige ervaringen. (en die hoogteziekte verdwijnt op een moment wel als je wat langer op die hoogtes bent). En, gaan jullie nog bij de Daila Lama op bezoek nu je toch in de buurt bent :) nog heel veel groetjes en nog veel meer genieten van jullie fantastische ervaringen -
02 November 2008 - 17:19
Kenrick:
Jongens 1 woord: jaloers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
