Kennismaking met Turkije

Hoi Allemaal
Het is nog niet zolang geleden, maar hier weer een berichtje. Italie lijkt al weer een eeuwigheid geleden,zoveel is er gebeurd de laatste dagen.

De vorige keer schreven we dat de boot vertraging had: ipv 22.30 uur ging hj 9.30 uur de volgende ochtend.....Dat was al een mooie eerste kennismaking! Toen we 's ochtends bij de boot aankwamen ging het van rij naar rij. Veel mensen herkenden ons nog van de avond ervoor en dat maakt wachten een stuk minder vervelend. Ook de bootreis zelf (die ipv 32 uur 42 uur duurde) was erg gezellig! Aan boord waren bijna alleen maar Turken die in West-europa woonden en ze vonden het fantastisch dat wij door hun land gingen fetsen. Iedereem wilde ons vanalles vertellen: over de cultuur, goede wegen, mooie plaatsen en we leerde onze eerste woordjes Turks. Om 4 uur 's ochtends gingen we van boord. We ontbijten in een parkje waar meteen iemand naar ons toekomt om te vragen of we ergens hulp bij nodig hebben. Hierna gaan we omdat het nog steeds donker is naar een barretje (zijn gewoon open op dit tjdstip): Als we wllen betalen mag dat niet! We vragen ons af of dit toeval was of dat heel Turkje zo ontzettend gastvrij is. Hierna fietsen we de eerste kilometers door een nieuw land, altjd spannend: hoe zijn de wegen, hoe rijden de mensen? De weg is heel ruim, er is bijna geen verkeer en eigenljk ziet het er een stuk prettiger fietsbaar uit als Zud-Italie! Alleen het aantal zwerfhonden s her nog een stuk groter dan n talie: met groepen van soms wel 10 honden rennen ze door de straten. De kust is erg kaal, er groeien alleen kleine kruidachtge plantjes, we vragen ons af of heel Turkije zo zal zijn. Maar als we verder de binnenlanden ingaan wordt het al gauw een stuk afwisselender. In elk klein dorpje staat een moskee, verder ziet het er vrij westers uit. We doen boodschappen: de winkeltjes langs de weg zijn erg klein en verkopen maar een paar producten. Als we weg gaan krijgen we nog een ui kado! Het huis ertegenover is de bakker; er staat een oventje en er liggen 4 broden achter de toonbank. Het brood is nog warm en ruikt heerlijk. Rond 11 uur wordt het al te warm (tis hier dus nog een stukje warmer dan in Zuid-talie) en zien we een bordje camping. We komen bij een kustcamping waar alleen Turkse gezinnen komen. Als snel wordt ons koud water en een koelbox aangeboden. Iedereen komt even kennismaken. In het restaurant speelt edereen een verse van Rummicub die niet lijkt op de Nederlandse, het heeft veel weg van Mah-Jong. Als we even staan te kijken krijgen we meteen tekst en uitleg en even later spelen we mee. Het Nationale spelletje kennen we dus nu ook. Ook hier worden we getrakteerd. Terug trakteren lijkt echter niet mogelijk: wij zijn te gast in Turkije dus wij zijn degene die getrakteerd worden. Weigeren is geen optie. Een groep jonge vrouwen nodigt mij nog uit bij hun te komen zitten: helaas is een gesprek niet mogelijk want niemand spreekt Engels. Na het eten komt er een oud vrouwtje aan met een schaaltje met een bonengerecht; nog voor we iets kunnen zeggen is ze weer weg. Even later zet er een andere vrouw snel wat thee neer en weg is ze weer. De thee is nog niet op of iemand komt een soort Turkse Pizza brengen. We zjn totaal overdonderd door alle gastvrijheid. We hadden al wel gehoord dat gastvrijheid n Turkije erg belangrijk is, maar dit hadden we nooit verwacht. Gelukkig hebben we het Turkse woord voor dankjewel al geleerd! Erg onder de indruk van de dag gaan we slapen onder genot van Turkse muziek om de volgende dag om 5 uur weer door de moskee gewekt te worden. De dag erna wordt een beetje een herhaling van de 1e. Wel zien we een sloppenwijk; dat hadden we her nog net verwacht, verder ziet het er hier allemaal vrij netjes uit en het contrast is dan ook schokkend. 's avonds komen we weer op een camping waar nooit een westerse toerist komt en wederom worden we bedolven onder de Turkse gastvrjheid. Gisteren kwamen we in het echt toeristsche kustdeel van Turkije, maar nog steeds zagen we geen enkele wetserse toerist. Dan fietsen we langs rijen omheinde vakantie-resorts. Blijkbaar vinden veel toeristen Turkije nog een beetje eng, want we zien ze dus nergens op straat. Wat ons betreft is dat dus echt nergens voor nodig, de Turken zjn super-vrendelijk, ook n de toeristische gebieden en we hebben ons nog nooit zo welkom in een land gevoeld. We hebben ook al meerdere mensen gesproken die het zo jammer vinden dat veel toeristen weinig zien van het volgens hen echte Turkije en dat zo vooroordelen kunnen blijven bestaan.

Vandaag hebben we Efese bezocht: een Romeins-Griekse stad die erg mooi is! Hier zagen we voor het eerst wel veel toeristen en terecht, Efese s erg de moeite waard. Nu ztten we n Selçuk, een stadje vlakbj Efese, waar we het archeologsch museum bezocht hebben. De komende tijd gaan we het binnenland van Turkije infietsen, richting Pammukale, we zijn erg benieuwd geworden naar de rest van Turkije. Hopeljk de volgende keer weer foto's, nu waren we ons verbindingstukje van de camera vergeten :(

Veel liefs,
Milan en Nanda