De Himalaya over (deel 2)
Door: Milan
Blijf op de hoogte en volg Nanda en Milan
02 September 2008 | India, Leh
Hier deel 2 van het bericht, het 1e gedeelte is geplaatst zonder notificatie e-mail.
Goed uitgerust beginnen we aan weer een zware dag. Via de "Gata-loops" (21 haarspeldbochten) klimmen we naar weer een pas van ongeveer 5000 m. Vanaf deze haarspeldbochten hebben we een fantastisch uitzicht op het dal van Sarcchu. Het 2e gedeelte van de klim heeft Nanda het weer erg zwaar, maar we komen boven en slapen in Whisky Nullah. Hier slapen we weer in een "Dhaba" (tent-restaurant-hotel) bij een Tibetaans gezin. We worden achterin het leefgedeelte van het gezin uitgenodigd, omdat het in het restaurant-gedeelte te koud is. Daar hebben ze inderdaad een kachel staan, waar ze wortels op stoken bij gebrek aan bomen. De oma is de hele avond mantra's aan het zingen ("Om Mani Padme Hum"). We krijgen nog wat Tibetaanse lekkernijen aangeboden, maar die slaan we af, Nanda heeft daar niet zulke goede ervaringen mee. Eerlijk gezegd vind ik ze er ook niet geweldig uitzien. Ook 's ochtends is de oude vrouw aan het bidden: tussen elke mantra staat ze op en knielt ze weer, ook een manier om fit te blijven. En dan te bedenken dat wij op deze hoogte al buiten adem zijn van naar de wc gaan.
De volgende ochtend volgt de afdaling naar Pang, weer een tentenkamp. Het landschap wordt hier steeds surrealistischer. Omdat er geen begroeiing is zie je de bergen zoals ze zijn, met superveel patronen, schitterende kleuren. Ik had verwacht dat dit lege kale lanschap misschien saai zou worden, maar dat is dus totaal niet zo! Tijdens de afdaling kreeg ik last van diarree (het zal ook niet!). Aangekomen in Pang stort ik neer op bed en val in slaap. Van de vriendelijke eigenaresse van de dhaba
krijg ik witte rijst, yoghurt, bananen en een kruik. Ik word erg somber, net op het hoogtepunt van onze reis word ik ziek en weet niet of ik wel verder kan. Als ik niet 100% ben heeft fietsen hier echt geen zin. De volgende dag is het niet beter en we besluiten dus weer een dag te blijven.
Deze extra dag rust heeft me gelukkig veel geholpen. Ik voel me verbazingwekkend goed en vanuit Pang klimmen we naar de Moray Plains, een droge vlakte, omringd door bergen. Hier valt zelden regen en er stroomt dus ook geen rivier hier. Hier begint dus het stuk van meer dan 100 km, waarin we geen water tegenkomen. Vanuit Pang hebben we 12 liter water meegenomen, genoeg voor 2 dagen. Fascinerend genoeg heeft het kort geleden wel gesneeuwd en hoewel in de vlakte geen water te bekennen is, ligt er dus wel verse sneeuw op de toppen, een bizar contrast.
'S middags gaat het ontzettend waaien. Gelukkig vinden we een oude ruine om onze tent op te zetten. Als we wakker worden is het wit om ons heen. We gaan weer fietsen, deze keer naar een pas van 5300m. (de Tanglang La). Helaas kan trekt Nanda het grote tekort aan zuurstof niet, dus nemen we een lift. De afdaling fietsen we wel en is schittren. We fietsen door een sneeuwlandschap. Helaas is de weg erg slecht. We dalen en dalen en gaan door een stijle kloof waar de rotsen op een bizare manier zijn uitgeslepen. S avonds hoopten we op een echte douche, maar helaas.
De laatste dag naar Leh kan je goed merken dat we in Boeddhistisch gebied zitten. Overal staan stuppa's. De huizen zien er erg Tibetaans uit en overal lopen monniken op straat. Het is weer een totaal andere wereld.
Nu zitten we dus in Leh en hebben eindelijk weer een warm bed en een douche! Over 2 dagen gaan we een kleine trekking doen en ik ga nog proberen om de Khardung La op te fietsen, volgens de Indiers de hoogste pas voor motorvoertuigen, volgende de wikipedia niet, maar goed hoog is hij wel!
Nou, dat was weer een boel leesplezier hoop ik!
groetjes Nanda en Milan
Goed uitgerust beginnen we aan weer een zware dag. Via de "Gata-loops" (21 haarspeldbochten) klimmen we naar weer een pas van ongeveer 5000 m. Vanaf deze haarspeldbochten hebben we een fantastisch uitzicht op het dal van Sarcchu. Het 2e gedeelte van de klim heeft Nanda het weer erg zwaar, maar we komen boven en slapen in Whisky Nullah. Hier slapen we weer in een "Dhaba" (tent-restaurant-hotel) bij een Tibetaans gezin. We worden achterin het leefgedeelte van het gezin uitgenodigd, omdat het in het restaurant-gedeelte te koud is. Daar hebben ze inderdaad een kachel staan, waar ze wortels op stoken bij gebrek aan bomen. De oma is de hele avond mantra's aan het zingen ("Om Mani Padme Hum"). We krijgen nog wat Tibetaanse lekkernijen aangeboden, maar die slaan we af, Nanda heeft daar niet zulke goede ervaringen mee. Eerlijk gezegd vind ik ze er ook niet geweldig uitzien. Ook 's ochtends is de oude vrouw aan het bidden: tussen elke mantra staat ze op en knielt ze weer, ook een manier om fit te blijven. En dan te bedenken dat wij op deze hoogte al buiten adem zijn van naar de wc gaan.
De volgende ochtend volgt de afdaling naar Pang, weer een tentenkamp. Het landschap wordt hier steeds surrealistischer. Omdat er geen begroeiing is zie je de bergen zoals ze zijn, met superveel patronen, schitterende kleuren. Ik had verwacht dat dit lege kale lanschap misschien saai zou worden, maar dat is dus totaal niet zo! Tijdens de afdaling kreeg ik last van diarree (het zal ook niet!). Aangekomen in Pang stort ik neer op bed en val in slaap. Van de vriendelijke eigenaresse van de dhaba
krijg ik witte rijst, yoghurt, bananen en een kruik. Ik word erg somber, net op het hoogtepunt van onze reis word ik ziek en weet niet of ik wel verder kan. Als ik niet 100% ben heeft fietsen hier echt geen zin. De volgende dag is het niet beter en we besluiten dus weer een dag te blijven.
Deze extra dag rust heeft me gelukkig veel geholpen. Ik voel me verbazingwekkend goed en vanuit Pang klimmen we naar de Moray Plains, een droge vlakte, omringd door bergen. Hier valt zelden regen en er stroomt dus ook geen rivier hier. Hier begint dus het stuk van meer dan 100 km, waarin we geen water tegenkomen. Vanuit Pang hebben we 12 liter water meegenomen, genoeg voor 2 dagen. Fascinerend genoeg heeft het kort geleden wel gesneeuwd en hoewel in de vlakte geen water te bekennen is, ligt er dus wel verse sneeuw op de toppen, een bizar contrast.
'S middags gaat het ontzettend waaien. Gelukkig vinden we een oude ruine om onze tent op te zetten. Als we wakker worden is het wit om ons heen. We gaan weer fietsen, deze keer naar een pas van 5300m. (de Tanglang La). Helaas kan trekt Nanda het grote tekort aan zuurstof niet, dus nemen we een lift. De afdaling fietsen we wel en is schittren. We fietsen door een sneeuwlandschap. Helaas is de weg erg slecht. We dalen en dalen en gaan door een stijle kloof waar de rotsen op een bizare manier zijn uitgeslepen. S avonds hoopten we op een echte douche, maar helaas.
De laatste dag naar Leh kan je goed merken dat we in Boeddhistisch gebied zitten. Overal staan stuppa's. De huizen zien er erg Tibetaans uit en overal lopen monniken op straat. Het is weer een totaal andere wereld.
Nu zitten we dus in Leh en hebben eindelijk weer een warm bed en een douche! Over 2 dagen gaan we een kleine trekking doen en ik ga nog proberen om de Khardung La op te fietsen, volgens de Indiers de hoogste pas voor motorvoertuigen, volgende de wikipedia niet, maar goed hoog is hij wel!
Nou, dat was weer een boel leesplezier hoop ik!
groetjes Nanda en Milan
-
03 September 2008 - 11:40
Mathijs:
Wat een fantastische avonturen! Als ik nog niet jaloers was ben ik het nu wel. Ik wist niet dat jullie zo snel naar zo hoog fietsten. 5km... het is geen wonder dat jullie er hoogteziekte van krijgen, misschien nog een geluk dat het niet erger was. Wennen aan de hoogte duurt minstens twee weken geloof ik.
Ik ben zeer benieuwd naar de omgeving waarin jullie fietsen en hoop ook op meer foto's! Veel plezier en succes met je gezondheid. -
03 September 2008 - 11:50
Mathijs:
Oh, ik zie dat er al foto's bijkomen! -
03 September 2008 - 11:59
Ester:
He Zus en Milan,
onwaarschijnlijk mooi zeg! Zorg dat jullie gezond blijven! Weten jullie al wat jullie na de himalaya gaan doen? Niet naar noord oost India gaan. Groetjes en liefs,
Ester -
03 September 2008 - 20:14
Linda:
Wat een foto's! Hebben jullie die echt zelf gemaakt of stiekem van internet geplukt? Het is bijna niet te geloven dat jullie door die schoonheid aan het fietsen zijn. Geniet ervan! -
03 September 2008 - 20:37
Sam En Annie:
Schitterende foto's zeg. Grandioos om ons zo mee te kunnen laten genieten.
Tot zondag op de familiedag ;-) !!
Groetjes Sam en Annie -
05 September 2008 - 11:43
Rikkert:
Hey Milan en Nanda,
Het bijft leuk om julie verhalen te lezen en petje af, het blijft toch een heel avontuur om te ondernemen. De fotos zijn ook heel mooi om te zien.
Hoe lang hebben jullie nog voor de boeg?
Verder gaat het hier wel goed. Ik heb mijn laatste artikel af en hoef nu alleen nog discussie en introductie te schrijven van mijn proefschrift...en...de datum van mijn PhD defense staat geplaned op: 31 maart, 14.30.
Groetjes en we horen/zien/mailen :P
Rikkert
-
06 September 2008 - 14:10
Donny, Joan En Omi:
Wat een schitterende foto's maar het lijkt wel of jullie daar aleen op de wereld in dat tentje zaten.
Houd elkaar en jullie gezondheid goed in de gaten.
Omi vraagt zich af of jullie nog hebben staan jodellen.
Groet en dikke knuffels van jullie bewonderaars. -
06 September 2008 - 16:29
Alexander:
Dag Milan en Nanda,
Ik kan me voorstellen dat jullie blij zijn af en toe andere wereldreizigers tegen te komen. Wij hebben de afgelopen dagen een trektocht gedaan door de picosde europa (NW Spanje) en waren net blij geen mensen tegen te komen. Alleen wat oudjes in de dorpen.
Een nacht in een indiase bus lijkt me inderdaad niet ideaal, knipoog.
De video vanop de fiets gemaakt is grappig, vooral de jongen die je rechts inhaalt .... Maak je nog een film van in Leh?
Groetjes -
07 September 2008 - 09:23
Neef Jeroen:
Jeeeeetje, wat een jaloezie!!! Ik iedere keer weer met plezier jullie berichten. Deze omgeving - de himalaya - zijn Fem en ik ook geweest en spreekt daardoor enorm tot de verbeelding. Destijds zagen wij ook fietsers op de bergen rijden en concludeerde we dat deze mensen echt gek zijn... :) Nu rijd mij neef daar. Helemaal te gek jongens! -
07 September 2008 - 16:30
Margo:
Super!!!!!!! Ziet er waanzinnig uit, maar wat zal het ook afzien geweest zijn zo op zijn tijd!!!
Knuffel margo -
09 September 2008 - 07:06
Arnold:
hier ben ik dan Arnold de andere wereldfietser die op de Rohtangpas op jullie wachtte. Jammer dat we elkaar niet ontmoet hebben maar ik begrijp dat jullie Marloes en Steven ontmoet hebben en het een en ander over mij gehoord te hebben. Heb wat materiaalpech en ben nu in Gorakhpur morgen ga ik naar Nepel en op 1 okt hoop ik in Kathmandu te zijn.
Ik kom regelmatig in Bunnik en het lijkt me leuk om mekaar een keer te ontmoeten als we thuis zijn. Succes met jullie verdere reis en toi toi Arnoldvanderlee -
10 September 2008 - 04:36
Marlous En Steven:
Hallo Milan en Nanda,
we zijn erg benieuwd hoe jullie trekking is geweest en wat nou die drie woorden waren van de paardenman!
Wij zijn gisteren prachtig over de Himalaya's gevlogen en zagen veeeeel witte toppen. Nu zijn we in Delhi waar het 36 graden is.....lekkere overgang he! We vonden het erg gezellig met jullie in Leh. Nog veel reis- en fietsplezier de komende tijd, groeten Steven en Marlous
PS we zien dat Arnold jullie ook bereikt heeft!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
