Cappadocie, een wereld vol wonderen
Door: Nanda
Blijf op de hoogte en volg Nanda en Milan
05 Augustus 2008 | Turkije, Göreme
Hoi allemaal
Weer een berichtje vanuit Turkije. Deze keer iets minder spannend gelukkig! Weer bedankt voor alle reacties.
Na alle frustraties stappen we weer op de fiets. Het is nu wat minder warm geworden en daarom fietsen we voor het eerst weer eens een hele dag. Heerlijk! Het landschap wordt hoe langer hoe droger lijkt het. Heel af en toe een boom, verder alleen droge graanvelden. We hebben al gehoord dat het hier in de zomer gedurende 5 maanden doorgaans nooit regent.
De dag erna fietsen we naar Konya. Als we de stad ingaan is het nog 10 km naar het centrum fietsen. Konya is een erg ruim opgezette en opvallend groene stad. De tourisme-info blijkt gesloten, maar een man komt meteen naar ons toe en vraagt of hij kan helpen en of we een hotel zoeken. Binnen no time heeft hij een pension gevonden voor E15,- (samen) met een dakterras met uitzicht op Mevlana, het hoogtepunt van Konya (en volgens sommige turken van heel Turkije). Eerst gaan we de rest van Konya's hoogtepunten bezoeken: een groene heuvel en wat oude moskees. Niet heel bijzonder, maar het centrum is gelukkig wel gezellig. Dan besluiten we in de richting van de hoogste minaret te lopen en komen uit bij de grootste en nieuwste moskee van Konya. Blijkbaar komen hier weinig touristen want we worden met grote ogen aangestaard en iedereen heet ons welkom. Na afloop duikt Milan nog even het boekwinkeltje van de Moskee in. Als hij een boek koopt over de Islam blijkt het boek de helft te kosten van wat erop stond. Verder worden we volgestouwd met extraatjes....ook in de grote stad dus! 'S avonds krijgen we de tip dat in een kultuurhuis een optreden is van dansende monniken.
Mevlana is de plek waar de filosoof en koraan-geleerde Mevlana (Rumi)zijn leer verkondigde en waar zijn graf is. Hij is er een Soefie gemeenschap gestart. Het idee van de leer was dat alle mensen, ongeacht ras of geloof gelijk waren. Voor veel moslims in Turkije (ook niet Soefies) is hij een grote inspiratie geweest. Mevlan leidde monniken op en onderdeel van die opleiding was het leren dansen. Dit komt erop neer dat de monnik met een voet op z'n plek blijft staan en dan rondjes gaat draaien. Dit gaat dan heel lang door. Deze dansende monniken zijn nu net als het museum en het graf een grote attractie.
'S avonds gaan we dus de dansende monniken bekijken. Om eerlijk te zijn is het nogal saai. Als is het wel bizar dat iemand zolang rondjes kan draaien zonder ook maar zijn evenwicht eventjes te verliezen.
De volgende dag gaan we naar het museum. We krijgen meteen van iemand tekst en uitleg. Ons zegt het allemaal niet zo heel veel, maar andere bezoekers wel: veel vrouwen staan huilend en biddend voor het graf.
Hierna gaan we met de bus naar Ankara voor een Visum voor India. Het blijkt een heleboel gestress te worden: voor het visum is een vliegticket nodig wat we dus dezelfde dag nog moeten regelen. Vervolgens hebben we bankafschriften en andere onzin nodig. De volgende dag krijgen we het rond en regelen we het visum. Daarna gaan we met de bus naar Aksaray. Zonder paspoorten dus, nu maar hopen dat het goed komt.
Aksaray ligt aan het begin van Cappadocie. In het begin zijn we nog erg bang voor honden omdat we gehoord hebben dat die hier veel zijn. Gelukkig lijken de honden hier vriendelijk. We hebben ontzettend storm tegen en komen amper vooruit.
We blijven 2 nachten in een hotel in Ihlara om een kloof te bezoeken. Voor het eerst weer eens een dagje wandelen. De kloof is bekend om zijn oude kerken die in de rotsen zijn uitgehakt. Wij vinden de kloof vooral mooi om zijn bizarre rotformaties met daartussen een heel lieflijk beekje in het groen (eindelijk bomen!). 'S avonds komen we voor het eerst in Turkije andere fietsers tegen. Het is heerlijk om weer eens een gesprek te hebben zonder taalbarriere en over andere zaken als "ben je getrouwd?, heb je kinderen?". Verder heeft Milan voor het eerst last van het Turkse eten gehad (je moet je kaas ook niet met een vleesmes laten snijden).
We fietsen steeds verder Cappadocie in en zien steeds meer mensen die op ezeltjes rijden. We lijken wederom weer een stukje terug in de tijd te gaan. We bezoeken ook nog een ondergrondse stad. Sinds 4000 jaar geleden hebben hier mensen geleefd en zich ten tijde van oorlog verstopt. De stad bestaat uit 6 verdiepingen, in totaal zo'n 60 meter diep. De bovenste laag wordt vandaag de dag nog door de mensen gebruikt. Mooi is de ondergrondse stad niet, maar wel erg fascinerend.
Nu zitten we in Goreme, in hartje Cappadocie. We hebben een dagje rondgefietst en een dagje gewandeld. Tijdens het wandelen belandden we in een smalle kloof die steeds slechter begaanbaar werd. Net op het moment dat we het wilden opgeven en terugkeren kwamen we 2 Turken tegen, waarvan een ex-commando. Zij zouden ons wel even door het lastige deel heenhelpen. Nanda blijkt een erg goede wandklimster. Als Milan aan de beurt is wil Nanda een foto maken. Meteen vergeten de jongens Milan en gaan netjes poseren, Milan moet maar eventjes wachten in zijn comfortabele positie (zie foto :) )
Als de jongens verder lopen is er nog een lastige klauterpartij. Nanda komt vast te zitten en we raken een beetje in paniek. Gelukkig horen de 2 jongens ons en redden Nanda uit haar hachelijke situatie. Daarna is het gelukkig verder wel makkelijk.
Het is hier schitterend mooi. Overal zijn de meest vreemde erosie patronen in de rotsen zichtbaar. Soms zijn de rotsen als golven, soms als puntmutsen en soms als paddestoelen. Het landschap lijkt bijna onecht, je waant je soms op een andere planeet. Waar je ook kijkt zie je weer bizarre vormen. Een wereld vol wonderen, het lijkt de efteling wel! Maar dit komt toch het beste uit in de foto's, die we nu op de site proberen te gaan zetten.
Ons plan is nu om eerst naar Ankara te gaan, onze visa ophalen en dan naar Istanbul. Op 14 augustus vertrekt ons vliegtuig, hopelijk met ons en onze fietsen erin, naar India.
Veel liefs Milan en Nanda
Weer een berichtje vanuit Turkije. Deze keer iets minder spannend gelukkig! Weer bedankt voor alle reacties.
Na alle frustraties stappen we weer op de fiets. Het is nu wat minder warm geworden en daarom fietsen we voor het eerst weer eens een hele dag. Heerlijk! Het landschap wordt hoe langer hoe droger lijkt het. Heel af en toe een boom, verder alleen droge graanvelden. We hebben al gehoord dat het hier in de zomer gedurende 5 maanden doorgaans nooit regent.
De dag erna fietsen we naar Konya. Als we de stad ingaan is het nog 10 km naar het centrum fietsen. Konya is een erg ruim opgezette en opvallend groene stad. De tourisme-info blijkt gesloten, maar een man komt meteen naar ons toe en vraagt of hij kan helpen en of we een hotel zoeken. Binnen no time heeft hij een pension gevonden voor E15,- (samen) met een dakterras met uitzicht op Mevlana, het hoogtepunt van Konya (en volgens sommige turken van heel Turkije). Eerst gaan we de rest van Konya's hoogtepunten bezoeken: een groene heuvel en wat oude moskees. Niet heel bijzonder, maar het centrum is gelukkig wel gezellig. Dan besluiten we in de richting van de hoogste minaret te lopen en komen uit bij de grootste en nieuwste moskee van Konya. Blijkbaar komen hier weinig touristen want we worden met grote ogen aangestaard en iedereen heet ons welkom. Na afloop duikt Milan nog even het boekwinkeltje van de Moskee in. Als hij een boek koopt over de Islam blijkt het boek de helft te kosten van wat erop stond. Verder worden we volgestouwd met extraatjes....ook in de grote stad dus! 'S avonds krijgen we de tip dat in een kultuurhuis een optreden is van dansende monniken.
Mevlana is de plek waar de filosoof en koraan-geleerde Mevlana (Rumi)zijn leer verkondigde en waar zijn graf is. Hij is er een Soefie gemeenschap gestart. Het idee van de leer was dat alle mensen, ongeacht ras of geloof gelijk waren. Voor veel moslims in Turkije (ook niet Soefies) is hij een grote inspiratie geweest. Mevlan leidde monniken op en onderdeel van die opleiding was het leren dansen. Dit komt erop neer dat de monnik met een voet op z'n plek blijft staan en dan rondjes gaat draaien. Dit gaat dan heel lang door. Deze dansende monniken zijn nu net als het museum en het graf een grote attractie.
'S avonds gaan we dus de dansende monniken bekijken. Om eerlijk te zijn is het nogal saai. Als is het wel bizar dat iemand zolang rondjes kan draaien zonder ook maar zijn evenwicht eventjes te verliezen.
De volgende dag gaan we naar het museum. We krijgen meteen van iemand tekst en uitleg. Ons zegt het allemaal niet zo heel veel, maar andere bezoekers wel: veel vrouwen staan huilend en biddend voor het graf.
Hierna gaan we met de bus naar Ankara voor een Visum voor India. Het blijkt een heleboel gestress te worden: voor het visum is een vliegticket nodig wat we dus dezelfde dag nog moeten regelen. Vervolgens hebben we bankafschriften en andere onzin nodig. De volgende dag krijgen we het rond en regelen we het visum. Daarna gaan we met de bus naar Aksaray. Zonder paspoorten dus, nu maar hopen dat het goed komt.
Aksaray ligt aan het begin van Cappadocie. In het begin zijn we nog erg bang voor honden omdat we gehoord hebben dat die hier veel zijn. Gelukkig lijken de honden hier vriendelijk. We hebben ontzettend storm tegen en komen amper vooruit.
We blijven 2 nachten in een hotel in Ihlara om een kloof te bezoeken. Voor het eerst weer eens een dagje wandelen. De kloof is bekend om zijn oude kerken die in de rotsen zijn uitgehakt. Wij vinden de kloof vooral mooi om zijn bizarre rotformaties met daartussen een heel lieflijk beekje in het groen (eindelijk bomen!). 'S avonds komen we voor het eerst in Turkije andere fietsers tegen. Het is heerlijk om weer eens een gesprek te hebben zonder taalbarriere en over andere zaken als "ben je getrouwd?, heb je kinderen?". Verder heeft Milan voor het eerst last van het Turkse eten gehad (je moet je kaas ook niet met een vleesmes laten snijden).
We fietsen steeds verder Cappadocie in en zien steeds meer mensen die op ezeltjes rijden. We lijken wederom weer een stukje terug in de tijd te gaan. We bezoeken ook nog een ondergrondse stad. Sinds 4000 jaar geleden hebben hier mensen geleefd en zich ten tijde van oorlog verstopt. De stad bestaat uit 6 verdiepingen, in totaal zo'n 60 meter diep. De bovenste laag wordt vandaag de dag nog door de mensen gebruikt. Mooi is de ondergrondse stad niet, maar wel erg fascinerend.
Nu zitten we in Goreme, in hartje Cappadocie. We hebben een dagje rondgefietst en een dagje gewandeld. Tijdens het wandelen belandden we in een smalle kloof die steeds slechter begaanbaar werd. Net op het moment dat we het wilden opgeven en terugkeren kwamen we 2 Turken tegen, waarvan een ex-commando. Zij zouden ons wel even door het lastige deel heenhelpen. Nanda blijkt een erg goede wandklimster. Als Milan aan de beurt is wil Nanda een foto maken. Meteen vergeten de jongens Milan en gaan netjes poseren, Milan moet maar eventjes wachten in zijn comfortabele positie (zie foto :) )
Als de jongens verder lopen is er nog een lastige klauterpartij. Nanda komt vast te zitten en we raken een beetje in paniek. Gelukkig horen de 2 jongens ons en redden Nanda uit haar hachelijke situatie. Daarna is het gelukkig verder wel makkelijk.
Het is hier schitterend mooi. Overal zijn de meest vreemde erosie patronen in de rotsen zichtbaar. Soms zijn de rotsen als golven, soms als puntmutsen en soms als paddestoelen. Het landschap lijkt bijna onecht, je waant je soms op een andere planeet. Waar je ook kijkt zie je weer bizarre vormen. Een wereld vol wonderen, het lijkt de efteling wel! Maar dit komt toch het beste uit in de foto's, die we nu op de site proberen te gaan zetten.
Ons plan is nu om eerst naar Ankara te gaan, onze visa ophalen en dan naar Istanbul. Op 14 augustus vertrekt ons vliegtuig, hopelijk met ons en onze fietsen erin, naar India.
Veel liefs Milan en Nanda
-
05 Augustus 2008 - 14:46
Miranda:
Hoi hoi,
Geweldig om jullie verhalen steeds te lezen! Ben wel een beetje jaloers hoor op al jullie belevenissen ;)! Heb mezelf ook weer op demailinglist gezet. Dat had ik meteen al gedaan, echter ik had vorige keer blijkbaar op de verkeerde link geklikt en mezelf er weer vanaf gehaald. Bleek dat ik alweer twee hele verhalen had gemist! Echter ik ben weer helemaal bij en kijk uit naar de volgende mail. Veel plezier daar,
Liefs Miranda -
05 Augustus 2008 - 19:53
Linda:
Wauw, wat een mooie foto's weer! Ben blij dat jullie nog altijd genieten en wens jullie heel veel succes met /in India. -
05 Augustus 2008 - 23:46
Ivor En Astra:
Lekker bezig dan!
Bedankt voor jullie kaart, het kwam gelijk aan met die van mam en pap op de dag dat we de sleutel kregen van ons huisje. We hebben er aardig wat werk aan, schilderen en schuren, maar het is wel leuk werk. Geniet van alle dansende monniken, ik baal er tóch wel van dat ik daar nu niet bij kan zijn. hehe. Veel plezier in India, en binnenkort stuur ik wel een foto van ons huis.
Groetjes en veel liefs,...
...van ons. -
06 Augustus 2008 - 02:57
Sam En Annie:
Nou weer een hoop beleefd lezen we. Groetjes uit het Rijnsburgse land. -
07 Augustus 2008 - 11:13
Marian:
Hoi!
Wat een geweldige verhalen allemaal zeg! Ik had al een tijdje niet op de site gekeken, dus ik had nogal wat bij te lezen :). De foto's zijn ook echt heel mooi. De dansende monniken zijn inderdaad nogal saai... Ik heb het filmpje niet eens afgekeken!
Hier gaat het ondertussen wat beter. Ik voel me niet meer de hele dag ziek en ik geef ook niet meer zo vaak over, dus dat is echt een enorme verbetering.
Groetjes, Marian -
07 Augustus 2008 - 13:01
Márti En Frans:
hé wat leuk dat jullie de derwisjen hebben zien dansen, dat lijkt mij een heel aparte ervaring. Nu weten jullie meteen wat de oorsprong is van de naam van 1 van onze katjes: eentje heet nl. Rumi, naar de bekende filosoof/korangeleerde/dichter. Er zijn hier ook boeken van en over hem te koop. Jullie zullen wel zien als je (ooit....) terugkomt. Fijne voortzetting van jullie reis gewenst! -
07 Augustus 2008 - 20:18
Donny, Joan En Omi:
Het is net of we hier zelf een wereldreis maken door jullie verhalen en foto's zien en horen we steeds meer en meer. Schitterende foto's volgens mij echt iets dat je zelf gezien moet hebben om het zo te beleven als jullie beschrijven.
Milan hangt wel lekker uit te rusten he, laat hij jou met twee van die vreemden alleen.
Wij duimen vanuit Amsterdam dat de fietsen , de vlegreis en alles voorspoedig verloopt.
Op naar de avonturen in India.
Groet en dikke kus
DOEIIIIIIII
-
08 Augustus 2008 - 22:15
Ad:
als ik jullie verhalen lees ........ en dan die geweldige foto's......wetende dat foto's en verhalen nog maar een klein gedeelte vertellen.... niet de sfeer,niet de reuk,niet de gevoelens, niet wat jullie van binnen hebben beleefd.... geweldig moet dit voor jullie samen zijn. heel veel moois in jullie verdere reis.. op naar India. Pff. daar komt er weer een extra dimensie bij. Ben heel benieuwd -
11 Augustus 2008 - 10:16
Nienke En Mathijs:
Wat een prachtige wonderen!! Bij deze nog een ander wondertje over jullie nijntje: Wladimir en Yana liggen inmiddels af en toe lekker tegen elkaar aan, ze likken elkaar en eten ook wel samen tegelijk uit dezelfde voerbak! Ook dat lijkt dus goed te komen....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
